Meita
Słownik staronordyjski - meita
Znaczenie staronordyjskiego słowa "meita"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- meita
- t, [Ulf. maitan = κόπτειν; Germ. metzeln; cp. Germ. messer = knife]:—to cut; meita knífi, Fb. ii. 522 (in a verse); manar meita, to cut the mane, Akv. 37; ekki hafði hann látið meita skegg sitt né skera hár fyrir hrygðar sakir, Stj. 538.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛘᛁᛁᛏᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- cp.
- compare.
- f.
- feminine.
- Germ.
- German.
- m.
- masculine.
- Ulf.
- Ulfilas.
- v.
- vide.
Prac i autorów cytowanych:
- Akv.
- Atla-kviða. (A. II.)
- Fb.
- Flateyjar-bók (E. I.)
- Stj.
- Stjórn. (F. I.)