Miðlung
Słownik staronordyjski - miðlung
Znaczenie staronordyjskiego słowa "miðlung"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- miðlung
- f., or miðlungr, m. the middle, only in adverb. phrases: miðlungar, f. gen. middling, i. e. not over-much, ironically; miðlungar snotr með úsnjallri tungu, i. e. middling-wise, foolish, Hom. 142: as also miðlungi, adv., miðlungi góðgjarn = wicked, Rd. 254, 275; miðlungi réttorðr, Sturl. ii. 185; miðlungi vinsæll, Fbr. 13 new Ed.: miðlung, acc., þykkisk hann þá vera miðlung staddr (in a hard plight) slyppr maðr ok sárr mjök, 93 new Ed.; dugir miðlung þat, ‘tis not worth much, it wont do much, Fms. xi. 353 (in a verse).
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛘᛁᚦᛚᚢᚾᚴ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- acc.
- accusative.
- adv.
- adverb.
- adverb.
- adverbially.
- f.
- feminine.
- gen.
- genitive.
- i. e.
- id est.
- l.
- line.
- m.
- masculine.
- n.
- neuter.
- v.
- vide.
Prac i autorów cytowanych:
- Fbr.
- Fóstbræðra Saga. (D. II.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Hom.
- Homiliu-bók. (F. II.)
- Rd.
- Reykdæla Saga. (D. II.)
- Sturl.
- Sturlunga Saga. (D. I.)