Minnigr
Słownik staronordyjski - minnigr
Znaczenie staronordyjskiego słowa "minnigr"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- minnigr
- adj., mingastir, a απ. λεγ., Fms. vi. 199 (Hulda), but elsewhere uncontracted:—mindful, having a good memory, Hm. 102, Fagrsk. 14; m. ok ólyginn, Íb. 15; stórvitr ok minnigr, m. ok námgjarn, Ó. H. (pref.); verþú sem mingastr (contr.), Fms. vi. 199: remembering, ek em m. hversu …, I remember how …, i. 35:—with gen., vera m. e-s, Fs. 18, Fms. iii. 63, xi. 261, Ó. H. 215:—also minnigr at e-u, Nj. (in a verse).
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛘᛁᚾᚾᛁᚴᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- adj.
- adjective.
- απ. λεγ.
- απαξ. λεγόμενον.
- contr.
- contracted.
- f.
- feminine.
- gen.
- genitive.
- m.
- masculine.
- n.
- neuter.
- pref.
- preface.
Prac i autorów cytowanych:
- Fagrsk.
- Fagrskinna. (K. I.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Fs.
- Forn-sögur. (D. II.)
- Hm.
- Hává-mál. (A. I.)
- Íb.
- Íslendinga-bók. (D. I.)
- Nj.
- Njála. (D. II.)
- Ó. H.
- Ólafs Saga Helga. (E. I.)