Mjöð-drukkinn

Znaczenie staronordyjskiego słowa "mjöð-drukkinn" (lub mjǫð-drukkinn)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

mjöð-drukkinn (mjǫð-drukkinn)

part. ‘mead-drunk,’ Fms. viii. 94.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego mjöð-drukkinn może być bardziej dokładnie napisane jako mjǫð-drukkinn.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛘᛁᚢᚦ-ᛏᚱᚢᚴᚴᛁᚾᚾ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich