Móðr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "móðr"

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

Staronordyjskie słowo móðr może oznaczać:móðr

móðr

m. [Ulf. môds = ὀργή, θυμός, Luke iv. 28; A. S. mod; Engl. mood; Germ. muth]:—wrath; móðr svall Meila bróður, Haustl.; Þórr þrunginn móði, Vsp. 30; af móði, 56; en er hann (Thor) sá hræðslu þeirra, þá gékk at honum móðrinn, ok sefaðisk hann, Edda 28; þó þrútnaði honum mjök móðr til Bolla, Ld. 236; Þorsteini óx móðr (Th.’s mood waxed fierce) við átekjur hans, Bjarn. 54; nú svall Sturlungum mjök móðr, BS. i. 521; óx þeim mjök móðr ok kapp, FaS. i. 37; nú verðr Þiðrekr konungr svá reiðr ok svá fær hann mikinn móð, at …, Þiðr. 332; í móð sínum ok trölldómi, FS. 43; Ás-móðr (q. v.), the godly wrath of Thor; Jötun-móðr, giant-mood, giant-fury.

móðr

II. moodiness, heart’s grief; var móðr mikill í hug hennar, BS. i. 199; mælti hón þetta af hinum mesta móð, FmS. ix. 221, FaS. i. 262 (in a verse); harðr móðr, Skáld H. 7. 9; lifa við langan móð, 2. 12; móð létti svá þjóðar, BS. ii. (in a verse); hug-móðr (q. v.), moodiness. Poët.

móðr

COMPDS: móðakarn, móð-barr, móðsefi, móðtregi.

móðr

III. in pr. names, Móð-úlfr, whence Móðýlfingar, Landn.; and as the latter part, Ás-móðr, Her-m., Öl-m., Þór-m.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛘᚢᚦᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich

Podobne wpisy:

• Móðr (I)