Móðugr
Słownik staronordyjski - móðugr
Znaczenie staronordyjskiego słowa "móðugr"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- móðugr
- adj., contr. móðgir, móðgan, [Ulf. môdags = ὀργιζόμενος; Engl. moody]:—moody, as an epithet of a giant, fierce, Hým. 5, 21; móðugr ok mjök þungyrkr, Fs. 185:—moody, gloomy, Akv. 36; móðgir, Gh. 7; móðug spjöll, 9, Gkv. 1. 2, 5, 11; harð-m., þrúð-m., of a hard, fierce mood: móðug á munað, bent on lust, Sól.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛘᚢᚦᚢᚴᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- adj.
- adjective.
- contr.
- contracted.
- Engl.
- English.
- f.
- feminine.
- gl.
- glossary.
- l.
- line.
- m.
- masculine.
- Ulf.
- Ulfilas.
- v.
- vide.
Prac i autorów cytowanych:
- Akv.
- Atla-kviða. (A. II.)
- Fs.
- Forn-sögur. (D. II.)
- Gh.
- Guðrúnar-hefna. (A. II.)
- Gkv.
- Guðrúnar-kviða. (A. II.)
- Hým.
- Hýmis-kviða. (A. I.)
- Sól.
- Sólarljóð. (A. III.)