Muna

Znaczenie staronordyjskiego słowa "muna"

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

Staronordyjskie słowo muna może oznaczać:muna

muna

1. að, [the root word of mund, n., mundi, mundanga, munr; the primitive notion is from scales, balance, weight, disparity, or the like]:—to move, remove, with dat.; þess er ok kostr, at muna út garði, to ‘eke out’ a fence, remove it farther off, widen it, Grág. ii. 257; ef menn vilja muna várþingi, if men will alter the time of the parliament, i. 116; prob. also, mér er ór minni munað, it is removed out of my memory, I have quite forgotten it, Bs. i. 421; þat merkðu þeir at sólar-gangi, at sumarit munaði aptr til vársins, Íb. 7; miðlum ekki sporum nema vér munim fram, unless we move forwards, 116; slíkt munar ok sýkna skógar-manns (amounts to the same thing, is equally valid) þútt hann vegi sjálfr, Grág. ii. 159: with dat. impers., e-u munar, a thing changes its place; því munar áfram, it moves forward.

muna

II. metaph. to make a difference, with dat. of the amount of disparity; þá skulu þeir ráða hví (dat.) muna skal kaup við hverja skipkvámu, Grág. ii. 403; ef maðr mælir rangar álnar, svá at munar aln eða meira (dat.) í tuttugu álnum …, ef vón er at muna mundi öln í tuttugu ölnum, i. 462, 499; at muni hálfri stiku í tíu stikum, … svá at meira muni en öln, 498; munar stórum þat, it makes a great difference, Lex. Poët.: muna um e-t, id.; þar eptir munaði ok um digrleik, Mag. 90; munar um ætt á fimm nóttum, Rb. 96, mod. það munar ekki um það, it is of no effect, esp. of weight or measure; as also, þig munar ekki um það, it makes no difference, is no matter, to thee; þig munar ekki um svo lítið, hvað munar þig um það! and the like.

muna

B. [munr], it lists, one likes, i. e. one longs or wishes, impers.; ef meirr tyggja (acc.) munar at sækja hringa rauða en hefnd föður, if the king longs more for, is more eager to …, Skv. 2. 15: it remains in the phrase, mig munar í það, to long for, cast longing eyes after a thing.

muna

2. with present in preterite form, man, mant, mod. manst, man, pl. munum; pret. munði and mundi: subj. myndi; part. munaðr, munat; see Gramm. p. xxiii: [Ulf. ga-munan = μιμνήσκεσθαι and μνημονεύειν, as also munan = δοκειν, νομίζειν; a word common to all old Teut. languages; it remains in Engl. mind]:—to mind, call to mind, remember; forn spjöll þau er ek fremst um man … ek man jötna … níu man ek heima. Vsp. 1, 2; þat man hón fólkvíg fyrst í heimi, 26; hann munði sjálfr þat er hann var skírðr, at Þangbrandr skírði hann þrévetran, Íb. 15; Þorkek es langt munði fram, 4; es munði Þórarinn lögsögu-mann ok sex aðra síðan, 16; hón munði Snorra föður sinn, Ó. H. (pref.); ek má muna Eirek konung enn sigrsæla, 68; Þorgnýr föðurfaðir minn munði Eirek Uppsala-konung, id.; en ef fostar-váttar lífa eigi þeir er þau muni, Grág. i. 335; muna orð sín, Ísl. ii. 265; engi maðr mundi fyrr herjat hafa verit milli Kaupanga, Fms. vii. 255; mantú nokkut hver orð ek hafða þar um? þat man ek görla, ii. 110; víst þætti mér fróðleikr í, ef ek mætta alla þá hluti muna, Sks. 220; veit Guð at ek ætla mik nú eigi muna, … ok man Þórðr kráka muna, Bs. i. 421.

muna

2. with the additional notion of gratitude, revenge, or the like; þótt nú muni þat fáir, Nj. 227; launa ok lengi muna með góðu, Ó. H. 34; grátum eigi, frændi, en munum lengr, Fær. 119; nú skal ek þat muna, hversu Gunnari fór, Nj. 119: also, muna e-m e-t, to remember a person’s doings, with the notion of revenge; þá skal ek nú, segir hón, muna þér kinnhestinn, 117; meiri ván at hann muni muna oss (dat.) þat er hann stökk ór höllinni, Fas. i. 87; eg skal muna þér þat, I shall mind, remember it!

muna

3. part., vár Noregr svá góðr, at hann var eigi munaðr betri, Fms. x. 381; for Bs. i. 421 see muna (movere).

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛘᚢᚾᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich