Myrkva
Słownik staronordyjski - myrkva
Znaczenie staronordyjskiego słowa "myrkva"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- myrkva
- ð, to grow mirk, darken: impers., aptan dags er myrkva tók, Eg. 405; en er myrkva tók, Fms. ix. 273, 506; þá tók at myrkva (myrkja Ed.) af nótt, Eg. 230; en er nótt (acc.) myrkti, when night grew mirk, late in the summer, Fms. i. 67; um haustið er nátt (acc.) tók at myrkva, Sturl. iii. 253, Grett. 115: pers., hann myrkti sólina, Barl. 168, (rare): reflex., nótt (nom.) myrkvisk, darkens, Sks. 231 (but less good).
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛘᚢᚱᚴᚢᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- acc.
- accusative.
- impers.
- impersonal.
- l.
- line.
- m.
- masculine.
- nom.
- nominative.
- pers.
- person.
- reflex.
- retlexive.
Prac i autorów cytowanych:
- Barl.
- Barlaams Saga. (F. III.)
- Eg.
- Egils Saga. (D. II.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Grett.
- Grettis Saga. (D. II.)
- Sks.
- Konungs Skugg-sjá. (H. II.)
- Sturl.
- Sturlunga Saga. (D. I.)