Ná-göll

Znaczenie staronordyjskiego słowa "ná-göll" (lub ná-gǫll)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

ná-göll (ná-gǫll)

f. a death-cry, a piercing, piteous sound, believed to come from departed spirits, exposed infants, Bárð. 3 new Ed.: in mod. usage called

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego ná-göll może być bardziej dokładnie napisane jako ná-gǫll.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚾᛅ-ᚴᚢᛚᛚ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich