Nafn-festr
Słownik staronordyjski - nafn-festr
Znaczenie staronordyjskiego słowa "nafn-festr"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- nafn-festr
- f. ‘name-fastening,’ a gift which it was usual to give when a new name was given to any one; þú, sveinn, hefir gefit mér nafn, at ek skal heita Hrólfr kraki, en þat er títt, at gjöf skal fylgja nafnsfesti, Edda 81; konungr mælti, þú ert vandræða-skáld—Hallfreðr svarar, hvat gefr þú, konungr, mér at nafnfesti ef ek skal vandræða-skáld heita, Fs. 116; þetta fingr-gull vil ek gefa þér, Þormóðr, at kvæðis-launum ok at n., þvíat ek gef þér þat nafn at þn skalt heita Þormóðr Kolbrúnar-skáld, Fbr. 37 new Ed., Fb. i. 213, 262, 418, Fms. iii. 182.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚾᛅᚠᚾ-ᚠᛁᛋᛏᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- f.
- feminine.
- n.
- neuter.
Prac i autorów cytowanych:
- Edda
- Edda. (C. I.)
- Fb.
- Flateyjar-bók (E. I.)
- Fbr.
- Fóstbræðra Saga. (D. II.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Fs.
- Forn-sögur. (D. II.)