Offr
Słownik staronordyjski - offr
Znaczenie staronordyjskiego słowa "offr"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- offr
- n., also spelt ofr, [Lat. offertum; Germ. opfer], an offering, Fms. ix. 277, Sks. 699, 781, Hkr. iii. 66, Bs. i. 820, Anecd. 8; fórnir ok heilög offr, id.; einskis þeirra offr skal taka til heilags altaris, K. Á. 208; til prests offrs, 102; prestinum til offrs, Vm. 118; at hann hefði sukkat gózi ok offri hins heilaga Ólafs konungs, þá hann hafði með at taka offrinu, Bs. i. 820.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᚠᚠᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- Germ.
- German.
- id.
- idem, referring to the passage quoted or to the translation
- Lat.
- Latin.
- m.
- masculine.
- n.
- neuter.
Prac i autorów cytowanych:
- Anecd.
- Anecdoton. (H. II.)
- Bs.
- Biskupa Sögur. (D. III.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Hkr.
- Heimskringla. (E. I.)
- K. Á.
- Kristinn-réttr Árna biskups. (B. III.)
- Sks.
- Konungs Skugg-sjá. (H. II.)
- Vm.
- Vilkins-máldagi. (J. I.)