Öfund-gjarn

Znaczenie staronordyjskiego słowa "öfund-gjarn" (lub ǫfund-gjarn)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

öfund-gjarn (ǫfund-gjarn)

adj. envious, spiteful, Ýt.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego öfund-gjarn może być bardziej dokładnie napisane jako ǫfund-gjarn.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᚠᚢᚾᛏ-ᚴᛁᛅᚱᚾ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich