Ör-birgr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "ör-birgr" (lub ǫr-birgr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

ör-birgr (ǫr-birgr)

adj. destitute.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego ör-birgr może być bardziej dokładnie napisane jako ǫr-birgr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᚱ-ᛒᛁᚱᚴᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich