Ör-bjarga

Znaczenie staronordyjskiego słowa "ör-bjarga" (lub ǫr-bjarga)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

ör-bjarga (ǫr-bjarga)

adj. helpless, Bs. i. 873.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego ör-bjarga może być bardziej dokładnie napisane jako ǫr-bjarga.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᚱ-ᛒᛁᛅᚱᚴᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich