Ör-eign

Znaczenie staronordyjskiego słowa "ör-eign" (lub ǫr-eign)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

ör-eign (ǫr-eign)

f. = öreigð, Stj. 156, Hsm. 13. 3.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego ör-eign może być bardziej dokładnie napisane jako ǫr-eign.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᚱ-ᛁᛁᚴᚾ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich