Ör-eyða

Znaczenie staronordyjskiego słowa "ör-eyða" (lub ǫr-eyða)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

ör-eyða (ǫr-eyða)

u, f. to make desolate.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego ör-eyða może być bardziej dokładnie napisane jako ǫr-eyða.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᚱ-ᛁᚢᚦᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich