Ör-fyrndr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "ör-fyrndr" (lub ǫr-fyrndr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

ör-fyrndr (ǫr-fyrndr)

part. quite worn out, dilapidated, H. E. i. 489.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego ör-fyrndr może być bardziej dokładnie napisane jako ǫr-fyrndr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᚱ-ᚠᚢᚱᚾᛏᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich