Ör-grunnr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "ör-grunnr" (lub ǫr-grunnr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

ör-grunnr (ǫr-grunnr)

adj. quite shallow.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego ör-grunnr może być bardziej dokładnie napisane jako ǫr-grunnr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᚱ-ᚴᚱᚢᚾᚾᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich