Ör-hjartaðr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "ör-hjartaðr" (lub ǫr-hjartaðr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

ör-hjartaðr (ǫr-hjartaðr)

part. = örhjarta, Fas. ii. (in a verse).

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego ör-hjartaðr może być bardziej dokładnie napisane jako ǫr-hjartaðr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᚱ-ᚼᛁᛅᚱᛏᛅᚦᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich