Ör-hóf

Znaczenie staronordyjskiego słowa "ör-hóf" (lub ǫr-hóf)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

ör-hóf (ǫr-hóf)

ör-hæfi, see öróf, öræfi; hann hefir örhóf manna, Mork. 173.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego ör-hóf może być bardziej dokładnie napisane jako ǫr-hóf.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᚱ-ᚼᚢᚠ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich