Ör-látligr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "ör-látligr" (lub ǫr-látligr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

ör-látligr (ǫr-látligr)

adj. = örlátr, bountiful.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego ör-látligr może być bardziej dokładnie napisane jako ǫr-látligr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᚱ-ᛚᛅᛏᛚᛁᚴᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich