Ör-látr
Słownik staronordyjski - ör-látr
Znaczenie staronordyjskiego słowa "ör-látr" (lub ǫr-látr)
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- ör-látr (ǫr-látr)
- adj. [örr, adj.], open-handed, Nj. 147, Ld. 312, Bs. i. 619.
Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego ör-látr może być bardziej dokładnie napisane jako ǫr-látr.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᚱ-ᛚᛅᛏᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- adj.
- adjective.
Prac i autorów cytowanych:
- Bs.
- Biskupa Sögur. (D. III.)
- Ld.
- Laxdæla Saga. (D. II.)
- Nj.
- Njála. (D. II.)