Ör-mæddr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "ör-mæddr" (lub ǫr-mæddr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

ör-mæddr (ǫr-mæddr)

part. utterly exhausted, Fél. iv. 232.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego ör-mæddr może być bardziej dokładnie napisane jako ǫr-mæddr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᚱ-ᛘᛅᛏᛏᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich