Ör-mælir

Znaczenie staronordyjskiego słowa "ör-mælir" (lub ǫr-mælir)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

ör-mælir (ǫr-mælir)

m. = örmalr, a quiver, Barl. 137.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego ör-mælir może być bardziej dokładnie napisane jako ǫr-mælir.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᚱ-ᛘᛅᛚᛁᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich