Ör-máligr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "ör-máligr" (lub ǫr-máligr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

ör-máligr (ǫr-máligr)

adj. hasty of speech, Glúm. 364.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego ör-máligr może być bardziej dokładnie napisane jako ǫr-máligr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᚱ-ᛘᛅᛚᛁᚴᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich