Ör-þjáðr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "ör-þjáðr" (lub ǫr-þjáðr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

ör-þjáðr (ǫr-þjáðr)

part. utterly exhausted, worn out. Pass.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego ör-þjáðr może być bardziej dokładnie napisane jako ǫr-þjáðr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᚱ-ᚦᛁᛅᚦᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich