Ör-váfaðr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "ör-váfaðr" (lub ǫr-váfaðr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

ör-váfaðr (ǫr-váfaðr)

part. a waver, shaker of spears and shafts.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego ör-váfaðr może być bardziej dokładnie napisane jako ǫr-váfaðr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᚱ-ᚢᛅᚠᛅᚦᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich