Orf

Znaczenie staronordyjskiego słowa "orf"

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

orf

n., also spelt orb, the stock or pole of a scythe, Fms. iii. 206, Fs. 106 (in a verse); orf-hæll, m. the peg or handle by which the orf is held, Safn i. 108; see a drawing in Eggert Itin., tab. viii, fig. 1: poët. orba-stríðir and orf-þægir, m. a mower: freq. in mod. usage, lang-orf, stutt-orf, a long, short stock.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᚱᚠ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich