Örkn
Słownik staronordyjski - örkn
Znaczenie staronordyjskiego słowa "örkn" (lub ǫrkn)
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- örkn (ǫrkn)
- n. a kind of seal, [cp. Lat. orca, supposed to be the grampus]; sá hón örkn mikit liggja á steini, Bs. i. 335, Bjarn. (in a verse), Edda (Gl.): also called örkn-selr, m., Sks. 176, where it is described; perh. the mod. urta, urtu-selr, is corrupted from örkn. örkn-höfði, a nickname, Sturl. i. (in a verse).
Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego örkn może być bardziej dokładnie napisane jako ǫrkn.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᚱᚴᚾ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- cp.
- compare.
- l.
- line.
- Lat.
- Latin.
- m.
- masculine.
- mod.
- modern.
- n.
- neuter.
- perh.
- perhaps.
Prac i autorów cytowanych:
- Bjarn.
- Bjarnar Saga. (D. II.)
- Bs.
- Biskupa Sögur. (D. III.)
- Edda
- Edda. (C. I.)
- Sks.
- Konungs Skugg-sjá. (H. II.)
- Sturl.
- Sturlunga Saga. (D. I.)