Örva-drífa

Znaczenie staronordyjskiego słowa "örva-drífa" (lub ǫrva-drífa)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

örva-drífa (ǫrva-drífa)

u, f. an ‘arrow-drift,’ shower of arrows, Fms. viii. 222.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego örva-drífa może być bardziej dokładnie napisane jako ǫrva-drífa.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᚱᚢᛅ-ᛏᚱᛁᚠᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich