Örvar-húnn

Znaczenie staronordyjskiego słowa "örvar-húnn" (lub ǫrvar-húnn)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

örvar-húnn (ǫrvar-húnn)

m. the tip of an arrow, N. G. L. i. 59.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego örvar-húnn może być bardziej dokładnie napisane jako ǫrvar-húnn.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᚱᚢᛅᚱ-ᚼᚢᚾᚾ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich