Ósk-mögr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "ósk-mögr" (lub ósk-mǫgr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

ósk-mögr (ósk-mǫgr)

m. = óskasonr, Ls. 16, Eluc. 61: a beloved son, Fagrsk. 123 (in a verse).

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego ósk-mögr może być bardziej dokładnie napisane jako ósk-mǫgr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᛋᚴ-ᛘᚢᚴᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich