Ötu-færr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "ötu-færr" (lub ǫtu-færr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

ötu-færr (ǫtu-færr)

adj. [at, n., p. 29], able to fight, of a horse, Rb. 298.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego ötu-færr może być bardziej dokładnie napisane jako ǫtu-færr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᛏᚢ-ᚠᛅᚱᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich