Rang-beinn

Znaczenie staronordyjskiego słowa "rang-beinn"

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

rang-beinn

n. wry-legged, the name of a giant, Edda (Gl.)

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚱᛅᚾᚴ-ᛒᛁᛁᚾᚾ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich