Reyr-vöndr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "reyr-vöndr" (lub reyr-vǫndr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

reyr-vöndr (reyr-vǫndr)

m. a ‘reed-wand,’ Karl. 224.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego reyr-vöndr może być bardziej dokładnie napisane jako reyr-vǫndr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚱᛁᚢᚱ-ᚢᚢᚾᛏᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich