Rín
Słownik staronordyjski - rín
Znaczenie staronordyjskiego słowa "rín"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- rín
- f. the Rhine, Akv. 27, Bkv. 11, Bm., Gm., Edda, Symb., passim; the fem. gender (masc. in Germ. der Rhein, Lat. Rhenus) prob. arose from the appellative, (áin Rín, the river Rhine); Rínar-kvíslir, -ósar, Ant. 288: in poetry gold is called Rínar-málmr, Rín-leygr,—the ore or the fire of the Rhine, referring to the legends of the Niebelungen Hort, Lex. Poët.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚱᛁᚾ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- f.
- feminine.
- fem.
- feminine.
- Germ.
- German.
- Lat.
- Latin.
- m.
- masculine.
- masc.
- masculine.
- prob.
- probably.
- v.
- vide.
Prac i autorów cytowanych:
- Akv.
- Atla-kviða. (A. II.)
- Bkv.
- Brynhildar-kviða. (A. II.)
- Bm.
- Bjarka-mál. (A. II.)
- Edda
- Edda. (C. I.)
- Gm.
- Grímnis-mál. (A. I.)
- Lex. Poët.
- Lexicon Poëticum by Sveinbjörn Egilsson, 1860.
- Symb.
- Symbolae. (H. IV.)