Særr

Słownik staronordyjski - særr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "særr"

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

særr
(i. e. sœrr), adj. to be taken, of an oath; hann sór þeim eið, ok sagði þó at eigi mundi vel særr vera, it was not quite a fair oath, Fms. ix. 344; ú-sœrr eiðr, Sks. 80 new Ed., N. G. l. i. 17: the saying, lítið er í eiði ú-sært, see eiðr; heið-særr:—so in the mod. phrase, mér er sá eiðr sær, I will swear to it that it is so:—of the time when an oath can be taken, sœrr dagr, Gþl. 379, K. Á. 186.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᛅᚱᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich

Używane skróty:

adj.
adjective.
i. e.
id est.
l.
line.
L.
Linnæus.
mod.
modern.

Prac i autorów cytowanych:

Fms.
Fornmanna Sögur. (E. I.)
Gþl.
Gulaþings-lög. (B. II.)
K. Á.
Kristinn-réttr Árna biskups. (B. III.)
N. G. L.
Norges Gamle Love. (B. II.)
Sks.
Konungs Skugg-sjá. (H. II.)
➞ Zobacz wszystkie prace cytowane w słowniku

Back