Sálma-söngr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "sálma-söngr" (lub sálma-sǫngr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

sálma-söngr (sálma-sǫngr)

m. psalm or hymn-singing, psalmody, Sks. 600.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego sálma-söngr może być bardziej dokładnie napisane jako sálma-sǫngr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᛅᛚᛘᛅ-ᛋᚢᚾᚴᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich