Sið-vandr
Słownik staronordyjski - sið-vandr
Znaczenie staronordyjskiego słowa "sið-vandr"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- sið-vandr
- adj. severe as to conduct, austere, serious, Sks. 370; var hann s. um allt fyrir þeirra hönd, Bs. i, Skálda 210.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᛁᚦ-ᚢᛅᚾᛏᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- adj.
- adjective.
Prac i autorów cytowanych:
- Bs.
- Biskupa Sögur. (D. III.)
- Skálda
- Skálda. (H. I.)
- Sks.
- Konungs Skugg-sjá. (H. II.)