Sikul-görð

Znaczenie staronordyjskiego słowa "sikul-görð" (lub sikul-gǫrð)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

sikul-görð (sikul-gǫrð)

f. a girdle, something (uncertain what) belonging to an ancient ship, Edda (Gl.); it also occurs in a poem on king Canute, who is called sveigir sikulgjarðar, the bender of the s., Edda (in a verse).

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego sikul-görð może być bardziej dokładnie napisane jako sikul-gǫrð.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᛁᚴᚢᛚ-ᚴᚢᚱᚦ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich