Sín
Słownik staronordyjski - sín
Znaczenie staronordyjskiego słowa "sín"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- sín
- gen. of the reflex. pron. = Lat. sui; hann lét díkit gæta sín, Eg. 531; hefna sín, to revenge oneself, Grág. ii. 7; eiga sín í at hefna, tala sín á milli, Eg. 541; fara heim til sín, to go home; at sín, at one’s own house, Edda (Ht.); sjálfs sín, oneself; sjálfra sín (gen. pl.); and so in many instances.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᛁᚾ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- gen.
- genitive.
- l.
- line.
- Lat.
- Latin.
- n.
- neuter.
- pl.
- plural.
- pron.
- pronoun.
- reflex.
- retlexive.
Prac i autorów cytowanych:
- Edda
- Edda. (C. I.)
- Eg.
- Egils Saga. (D. II.)
- Grág.
- Grágás. (B. I.)
- Ht.
- Hátta-tal. (C. I.)