Sjálf-ala
Słownik staronordyjski - sjálf-ala
Znaczenie staronordyjskiego słowa "sjálf-ala"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- sjálf-ala
- adj. ‘self-feeding,’ of cattle grazing without a shepherd; (fé) gékk þar öllum vetrum s. í skógum, Eg. 135; ef menn eigu vetr-haga saman er hross eða sauðir eða naut ganga s. í, Grág. ii. 325; er mér sagt gott frá landa-kostum, at þar gangi fé s. á vetrum, Fs. 20; má af því marka landa-kosti þá er í þat mund vóru, at féit gékk allt s. úti, 26, Landn. 47, v. l.; en er hann fór eptir fé sínu því er þar hafði s. úti gengit, 53.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᛁᛅᛚᚠ-ᛅᛚᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- adj.
- adjective.
- l.
- line.
- n.
- neuter.
- v.
- vide.
- v. l.
- varia lectio.
Prac i autorów cytowanych:
- Eg.
- Egils Saga. (D. II.)
- Fs.
- Forn-sögur. (D. II.)
- Grág.
- Grágás. (B. I.)
- Landn.
- Landnáma. (D. I.)