Sjálf-sáinn
Słownik staronordyjski - sjálf-sáinn
Znaczenie staronordyjskiego słowa "sjálf-sáinn"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- sjálf-sáinn
- (-sáðr), part. self-sown; akrar sjálfsánir, Þorf. Karl. 420, Rb. 318, Fms. xi. 413.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᛁᛅᛚᚠ-ᛋᛅᛁᚾᚾ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- f.
- feminine.
- l.
- line.
- part.
- participle.
Prac i autorów cytowanych:
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Karl.
- Karla-magnús Saga. (G. I.)
- Rb.
- Rímbegla. (H. III.)
- Þorf. Karl.
- Þorfinns Saga Karlsefnis. (D. II.)