Sjálf-stefndr
Słownik staronordyjski - sjálf-stefndr
Znaczenie staronordyjskiego słowa "sjálf-stefndr"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- sjálf-stefndr
- part. ‘self-summoned,’ without special summons; sé honum sjálfstefnt, Gþl. 21; sjálfstefnt skal sökum hans, Grág. ii. 407.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᛁᛅᛚᚠ-ᛋᛏᛁᚠᚾᛏᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- l.
- line.
- part.
- participle.
Prac i autorów cytowanych:
- Grág.
- Grágás. (B. I.)
- Gþl.
- Gulaþings-lög. (B. II.)