Sjónar-vörðr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "sjónar-vörðr" (lub sjónar-vǫrðr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

sjónar-vörðr (sjónar-vǫrðr)

m. a scout, Fms. viii. 212.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego sjónar-vörðr może być bardziej dokładnie napisane jako sjónar-vǫrðr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᛁᚢᚾᛅᚱ-ᚢᚢᚱᚦᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich