Skæðr
Słownik staronordyjski - skæðr
Znaczenie staronordyjskiego słowa "skæðr"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- skæðr
- i. e. skœðr, adj. [skaði and skóð], scatheful, noxious, Hkv. i. 38; skæðr ok skaðsamligr, Stj. 23, Ld. 278; skæðir við hesta, Stj. 71; skæðar tungur, Nj. 264, Barl. 165; skæðir vargar, wild beasts, Fms. i. 273, x. 362, Magn. 494; auð-skæðr, easily hurt; mann-s., q. v.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᚴᛅᚦᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- adj.
- adjective.
- i. e.
- id est.
- l.
- line.
- n.
- neuter.
- q. v.
- quod vide.
- v.
- vide.
Prac i autorów cytowanych:
- Barl.
- Barlaams Saga. (F. III.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Hkv.
- Helga-kviða Hundingsbana. (A. II.)
- Ld.
- Laxdæla Saga. (D. II.)
- Magn.
- Magnús Saga jarls. (E. II.)
- Nj.
- Njála. (D. II.)
- Stj.
- Stjórn. (F. I.)