Skeifr
Słownik staronordyjski - skeifr
Znaczenie staronordyjskiego słowa "skeifr"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- skeifr
- adj. [Engl. skew; Germ. schief; Dan. skjæv]:—askew, oblique; ör Jonate fló aldri vint né skeift, Stj. 495; koma skeift við, to go crookedly, Bret. 174: of the feet, skeifum fæti, Fms. vi. (in a verse); inn-skeifr = Lat. varus; út-s. = Lat. valgus: skeifr, a nickname, Orkn.; Fjöru-skeifr, a nickname, Fms.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᚴᛁᛁᚠᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- adj.
- adjective.
- Dan.
- Danish.
- Engl.
- English.
- Germ.
- German.
- gl.
- glossary.
- l.
- line.
- Lat.
- Latin.
- m.
- masculine.
- n.
- neuter.
Prac i autorów cytowanych:
- Bret.
- Breta Sögur. (G. I.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Orkn.
- Orkneyinga Saga. (E. II.)
- Stj.
- Stjórn. (F. I.)