Skelfa
Słownik staronordyjski - skelfa
Znaczenie staronordyjskiego słowa "skelfa"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
Staronordyjskie słowo skelfa może oznaczać:skelfa
- skelfa
- ð, a causal to skjálfa, q. v.:—to make to shake, give one a shaking; skeifa lind, Rm. 34; s. aska, 39; hann rétti gullrekit spjót at Armóði ok skelfði við, Orkn. 328; Bengeirr skelfði sverðit, Fms. viii. 317; skelfðan græði, the troubled waters, Fms. vi. (in a verse); hann fær eigi steinvegginn sundr skelfdan, Sks. 410; þat er skelfi þína hamingju, Fms. x. 223.
- skelfa
- II. to make tremble, frighten; eigi skal einn þeirra skeifa mik, Fas. i. 73; lát þik þat ekki s., Al. 5; okkr skelfa eigi brögð þeirra, 655 xiii. B. 1; s. e-n af e-u, to deter, Al. 15: skelfdr, frightened, Bs. i. 786; ó-skelfdr, dauntless.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᚴᛁᛚᚠᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- m.
- masculine.
- n.
- neuter.
- q. v.
- quod vide.
- v.
- vide.
- l.
- line.
Prac i autorów cytowanych:
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Orkn.
- Orkneyinga Saga. (E. II.)
- Rm.
- Rígsmál. (A. II.)
- Sks.
- Konungs Skugg-sjá. (H. II.)
- Al.
- Alexanders Saga. (G. I.)
- Bs.
- Biskupa Sögur. (D. III.)
- Fas.
- Fornaldar Sögur. (C. II.)