Skjala-vörðr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "skjala-vörðr" (lub skjala-vǫrðr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

skjala-vörðr (skjala-vǫrðr)

m. a keeper of archives; leyndar-skjal, a secret deed.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego skjala-vörðr może być bardziej dokładnie napisane jako skjala-vǫrðr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᚴᛁᛅᛚᛅ-ᚢᚢᚱᚦᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich