Skjökta

Znaczenie staronordyjskiego słowa "skjökta" (lub skjǫkta)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

skjökta (skjǫkta)

að, to wag to and fro.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego skjökta może być bardziej dokładnie napisane jako skjǫkta.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᚴᛁᚢᚴᛏᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich